O lalkach

Wykorzystywane do robienia lalek waldorfskich runo owcze i trykot bawełniany są bardzo wdzięcznymi materiałami. Dają wiele możliwości, więc osoby szyjące lalki często eksperymentują. Efektem są nowe, wykraczające poza tradycyjne metody wykonywania, lalki waldorfskie. Dzięki nowym technikom lalki mają wyraziste, okrągłe policzki, delikatnie zarysowane nosy a nawet wyrzeźbione usta i bródki. Mogą mieć uszy i wyszywane pępki, rzeźbione łokcie i kolana, stopy z palcami i dłonie z kciukami, albo wewnętrzny szkielet, dzięki któremu ich ręce i nogi zginają się, a lalka może przyjmować naturalne pozy.

O tak zmodyfikowanych lalkach mówi się często, że są inspirowane lalkami waldorfskimi lub, że są to artystyczne lalki szmaciane. Pomimo, że techniki ich wykonania znacznie odbiegają od tradycyjnych metod, często określa się je nazwą „lalki waldorfskie”. Jest to zabieg czysto pomocniczy. Dzięki temu łatwej zdefiniować i znaleźć lalki o tym szczególnym, uroczym wyglądzie. Wielu twórców nie ogranicza się do założeń szkoły waldorfskiej, a ich kreatywność i wyobraźnia pozwala wyczarować prawdziwe, małe dzieła sztuki. I chociaż nie można o nich powiedzieć, że są to tradycyjne lalki waldorfskie, łączą je wspólne fundamenty: są unikatowe, wykonane ręcznie i z naturalnych materiałów.

Skóra jest uszyta z bawełnianego trykotu. Jest to wytrzymała, lekko rozciągliwa tkanina w pięknych kolorach odzwierciedlających naturalne odcienie skóry. Rączki i nóżki lalki wypełnia się runem owczym. Lalka waldorfska musi być solidnie wypchana i starannie zeszyta na maszynie, żeby szwy nie rozeszły się podczas użytkowania przez długie lata.

Włosy lalek można zrobić z różnych, naturalnych materiałów. Dla mniejszych dzieci najlepsze są włosy haftowane wełnianą włóczką. Włóczkowe włosy są bardzo wytrzymałe, nie są podatne na filcowanie i nie mają drobnych włókienek, które mogą wychodzić podczas zabawy. Taką lalką można się bez obawy bawić a kiedy jest taka potrzeba nawet wyprać. Haftowane, długie włosy można czesać palcami i układać w różne fryzury, spinać w kitki, zaplatać warkocze i małe koczki.

Inną włóczką wykorzystywaną do tworzenia uroczych czuprynek jest włóczka moherowa. Wełna ta posiada długie „kłaczki”, które po odpowiednim ułożeniu i wyczesaniu idealnie przypominają krótkie, miękkie niemowlęce włosy. Z włóczki moherowej najczęściej robi się „czapeczkę–perukę” przyszywaną do głowy lalki. Tego typu fryzura ułożona jest na stałe i nie ma możliwości jej zmiany. Wykorzystywana przez mnie włóczka DollyMo jest produkowana przez osoby, które same robią lalki. Ma piękne, naturalne kolory - od białego, poprzez blond, do ciemnego brązu.

Najbardziej efektywne fryzury dla lalek powstają z kozich włosów. Są to specjalnie przygotowane taśmy z włosami z których robi się peruki. Perukę można zrobić z wełny na szydełku lub uszyć z filcu. Włosy mogą być proste lub kręcone w fale, loczki lub sprężynki. Wyglądają bardzo naturalnie i na pierwszy rzut oka są nie do odróżnienia od prawdziwych włosów. Można je układać w różne fryzury: kitki i warkocze.

Ubranka moich lalek uszyte są na maszynie oraz zrobione na szydełku. Używam do ich wykonania naturalnych tkanin i dzianin. Sukienki, bluzeczki i spodenki powstają z wysokiej jakości tkanin bawełnianych w kolorowe, piękne wzory. Stosuję także dzianiny bawełniane, tkaniny wełniane i lny. Gdy szukam materiałów na ubranka zwracam szczególną uwagę, aby były naturalne, miały jak najmniej sztucznych domieszek. Ta sama zasada dotyczy włóczek z których robię buciki, czapeczki i sweterki. Wykorzystuję miękkie i delikatne alpaki, naturalne wełny i włóczki bawełniane w pięknych, żywych kolorach.

Ubranka ozdabiam najczęściej bawełnianymi koronkami i wzorzystymi, rypsowymi tasiemkami. Na zapięcia stosuję plastikowe i drewniane guziczki. Staram się wyszukiwać tylko materiały starannie wykonane i wysokiej jakości. Chcę, aby ubranko lalki zachwycało detalami i nadawało swojej właścicielce wyjątkowego charakteru.